در هفته های اخیر بحثهای داغی بر سر بازگرداندن ماهیت مسجد به موزه آیاصوفیه استانبول مطرح بوده است. این بحثها بالاخره ظاهراً با تصمیم دیوان عدالت اداری کشور ترکیه، به صورت بازگرداندن ماهیت مسجد به آیاصوفیه در ساعات عبادت اسلامی استانبول و فعالیت بصورت موزه در ساعات غیر عبادی (نیم ساعت متعاقب هر اذان) خاتمه یافت اما با واکنشهای بعضا تند و بعضا جالبی از مراکز مذهبی مسیحیت، کشورهای مختلف مسیحی و مسلمان روبرو گشت.
درحالیکه تندترین واکنشهای منفی از کلیسای واتیکان و شخص پاپ متوجه ترکیه شد، خود مسیحیان این را به عنوان تلاش کاتولیکها برای نوعی مالکیت مذهبی آیاصوفیه تلقی کردند درحالیکه ادعا می کردند آیاصوفیه کلیسای ارتدوکسها بوده است!
البته ترکها و مسلمانان می گویند این محل در طول نزدیک به چهارصد سال از زمان فتح در سال 1453 تا تبدیل به موزه در سال 1934 بصورت مسجد کاربری داشته است. و در مقابل ادعاهای مسیحیان مبنی بر لزوم احترام به تاریخ مسیحیت، مساجد پرشمار در سراسر جهان از اندلس تا بوسنی و قره باغ را نشان می دهند که تبدیل به کلیسا (در کشورهایی از قبیل بلغارستان، صربستان، یونان، قبرس، اسپانیا و ...) یا حتی اصطبل و طویله دام (در قره باغ آذربایجان) شده است.
اما جهان اسلام تقریباً بصورت یکپارچه از این موضوع خوشنود است. هرچند صداهای پراکنده ای که ضمناً سعی می کنند ماهیت ماسونی خود را به نوعی مخفی نگه دارند در برخی از کشورهای اسلامی به گوش می رسند!
روز جمعه سوم مرداد 1399 بعد از 86 سال، اذان محمدی از مناره های ایاصوفیه طنین انداز شد و صدها هزار نفر در داخل مسجد و میادین اطراف آن به نماز ایستادند. این منظره باشکوه از سوی شمار زیادی از خبرگزاریهای جهان بصورت زنده پخش شد و در بسیاری از کشورهای اسلامی نیز به تفصیل به آن پرداختند.
بدیهی است ایاصوفیه بلافاصله بعد از فتح استانبول در 29 می 1453 میلادی (همزمان با دوره حکمرانی قراقویونلوها در ایران) از سوی قشون سلطان محمد دوم (که از این به بعد تنها شخص دارای لقب «فاتح» شد)، به عنوان مسجد مورد استفاده فاتح قرار گرفت درحالیکه به نقوش و نشانهای دینی مسیحیت موجود در دیوارهای آن هیچگونه آسیبی رسانده نشد و این نقوش تا امروز بارها از سوی معماران مسلمان همچون معمار علی تبریزی و معمار سنان و ... تعمیر گردیده است. در سالهای متعاقب جنگ اول جهانی که عثمانی به عنوان یکی از دول غالب از سوی استعمارگران غربی متلاشی و به مناطق مستعمره تقسیم گردید، ترکان جنگهای آزادیبخش را در آناتولی آغاز کردند تا سرزمینهای ترک نشین را از چنگ آنها نجات دهند و در حین این جنگها بود که به دولت خودخوانده مصطفی کمال و بعداً جمهوری جدیدالتاسیس ترکیه فشار آوردند تا مسجد ایاصوفیه را به کلیسا تبدیل کند. مصطفی کمال برای سالها توانست از این فشارها به نوعی خود را برهاند اما با شنیده شدن صدای پای جنگ بزرگ دیگری در اروپا که از نطقهای هیتلر قابل پیش بینی بود، ترکان در تابستان 1934 میلادی، تصمیم به تبدیل مسجد ایاصوفیه به موزه کردند تا از این بابت بهانه ای بدست شورویها یا دول اروپایی دیگر ندهند.
در روزهای اخیر دولت ترکیه طی اقدامی جالب با کلیپی به نه زبان (ترکی استانبولی، بوسنیایی، آلبانیایی، ترکی آذربایجانی، عربی، سواحیلی، کردی، بنگالی و ترکی قرقیز) تبدیل موزه ایاصوفیه به مسجد را به گوش جهانیان رسانید.
کاریکاتور زیر از کاریکاتوریست مشهور فلسطینی است:
