ایرانیان ترکیه یکی از موضوعاتی هستند که هم در ایران و هم در ترکیه گهگاه به عنوان یکی از مسائل قابل بحث ابراز وجود می کنند. جمعیت ایرانیان ساکن/مقیم ترکیه حداقل یک میلیون نفر تخمین زده می شود. با توجه به افزایش مهاجرت با هدف اخذ تابعیت ترکیه در سالهای اخیر، می توان این رقم را تا یک و نیم میلیون نفر در نظر گرفت. بدیهی است آمار دقیقی از این جمعیت در دست نیست و هم نهادهای ایرانی و هم ترکیه ای از ارائه آمار دقیق حذر می کنند. به عبارت دیگر چنانچه ایرانیان دارای تابعیت ترکیه را نیز به آن بیافزائیم، این رقم بیشتر نیز خواهد شد. یعنی ترکیه اولین مقصد مهاجرت ایرانیان مخصوصاً در سالهای اخیر بوده است.
شبنم کوشه آکچاپینار از افزایش تمایل به تغییر دین در میان ایرانیان مهاجر در ترکیه سخن می راند و دلیل این موضوع را نگاه ایرانیان به این موضوع به عنوان یک گام بلند برای اخذ پناهندگی اروپا عنوان می کند. بی بی سی ترکی از تظاهر پولهای بادآورده و مشکوک با منشا ایران بصورت خرید ملک، اخذ تابعیت و سرمایه گذاری در کشورهایی از قبیل ترکیه (در کنار کانادا، آمریکا، انگلیس و آلمان) سخن رانده است.


صد البته این به این معنی نیست که تمامی کسانی که مهاجرت می کنند صاحب چنین پولهایی هستند. حتی نمی توان از نسبت بالا یا حتی قابل توجه این افراد در میان حجم مهاجران سخن گفت.
نکته ای که در این میان مهم است، وجود افراد با وضعیت معاش پایین یا توقع بالا در میان این جمعیت است که همواره مورد رصد و توجه کانونهای متعدد استخباری دولتهای مختلف هستند. این نکته بخودی خود موضوع نگران کننده ای نیست اما با توجه به میانگین بسیار پایین آگاهیهای سیاسی و ملی مردم، تقریباً همه مهاجران همواره در معرض سوء استفاده مستقیم و غیرمستقیم (حتی/همچنین) توسط ایرانیان دیگر هستند.


ایرانیان مقیم یا دارای تابعیت ترکیه البته اغلب متوجه چنین موقعیت خودشان هستند و این موضوع وقتی بیشتر موجب ناراحتیشان می شود که از سوی دولت ترکیه نیز به عنوان عناصر بالقوه تهدید نگریسته شوند.
واقعیت این است که مهاجران با هر مبدا، در هر کشور مقصدی که باشند هیچگاه مورد اعتماد کامل جامعه و بالاخص دولت کشور میزبان نیستند. آنچه که چند سال پیش در ایالات متحده آمریکا بر سر ایرانیان این کشور آمد، یا مسائلی که قبلاً در کشورهای آلمان، ژاپن و نیز ترکیه تجربه شد، گواه این موضوع است. ضمن اینکه اینگونه مسائل مختص ایرانیان نیست و شاید ایرانیها نسبت به خیلی از کشورهای دیگر مهاجرفرست وضعیت بهتری دارند.


تفاوت عمده در رفتارهای مشاهده شده اغلب مربوط به فرهنگ کشور مقصد است که یا بطور مستقیم از سوی جامعه میزبان شاهد آن هستیم یا تاثیر این فرهنگ و بویژه حساسیتهای مربوطه را بر تصمیمات دولت میزبان می بینیم.
از این لحاظ ترکیه هم بلحاظ هم کیشی و هم بلحاظ مشترکات فرهنگی و نیز موقعیت جغرافیایی آن بیش از هر کشور دیگری مورد استقبال مهاجران ایرانی است. حسن همجواری تحسین آمیز دولت ترکیه در تمام دوره تاسیس دولت مدرن این کشور نیز (از یکصد سال پیش تاکنون و در هر شرایطی) جاذبه دیگر و حائز اهمیتی برای ایرانی است. ضمن اینکه ترکیه همواره به عنوان الگویی برای جامعه ایرانی جهت دستیابی به دستاوردهای مدنی معاصر بوده است.

 


هر چند برخی از این ویژگیهای مثبت باعث سوءاستفاده تعدادی از هموطنان ایرانی نیز واقع شده که در مجاری مختلف منتهی به این کشور یا اروپا (بویژه در استانبول و در موضوعاتی مانند اخذ تابعیت، پناهندگی، خرید غیرمنقول، کاریابی و ...) در کمین هموطنان خوش خیال، احیانا ساده لوح و مستعد اشتباه می نشینند.
شاید بتوان یکی از علل تبدیل محلاتی مانند اسن یورت و بیلیک دوزو به کلنیهای ایرانی نشین را از موفقیتهای این گروه شمرد.
در مطالب پیشین به این محلات (مزایا، و بیشتر؛ معایب آنها) به تفصیل پرداخته ایم.
شهرهای استانبول (بویژه مناطق بیلیک دوزو، اسن یورت، باشاک شهیر، فاتح)، آنتالیا، ازمیر، آنکارا، وان، ترابزون، سامسون و ارزروم از نقاط اصلی تمرکز ایرانیان مقیم ترکیه هستند.

1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 میانگین 5.00 (از 1 رای)